Παρουσίαση του βιβλίου "Το Θρησκευτικό Συναίσθημα" του Αιδεσιμωτάτου Luigi Giussanni

Ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται η επίσκεψη στην Κύπρο του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Μάριο Μάουρο για να παραστεί στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου Το θρησκευτικό Συναίσθημα του αιδεσιμωτάτου Luigi Giussanni, που διοργανώθηκε υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Β΄ και έλαβε χώρα στην Αίθουσα Τελετών του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ στις 3 Νοεμβρίου 2008.

Ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Νέας Ιουστινιανής και Πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο και τον πρόεδρο της Βουλής κ. Μάριο Καρογιάν και να ενημερωθεί  για το θέμα της καταστροφής της πολιτιστικής κληρονομιάς στην κατεχόμενη Κύπρο, θέμα για το οποίο ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Κατά την επίσκεψή του ο κ. Μαόυρο αφού είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί το Βυζαντινό Μουσείο του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ και να δει από κοντά τα επαναπατρισθέντα ψηφιδωτά της Παναγίας Κανακαριάς, τις τοιχογραφίες του Αντιφωνητή και τις εικόνες από λεηλατημένες εκκλησίες στην κατεχόμενη Κύπρο, είχε την ευκαιρία να μεταβεί στις κατεχόμενες περιοχές και να δει ιδίοις όμμασι το εύρος της καταστροφής.

Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα http://www.ilsussidiario.net/articolo.aspx?articolo=9375 τονίζει το πρόβλημα της θρησκευτικής ελευθερίας που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες της Κύπρου. Αναφέρεται στην καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα και τονίζεται η συντήρηση και διατήρηση των τζαμιών στις ελεύθερες περιοχές: 

Mario Mauro

Όπως έγινε με την κατάληψη της βασιλικής της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, το 1453, εκ μέρους των τουρκικών στρατιών, με τη λεηλασία, και με τη μεταμόρφωσή της σε τζαμί, έχοντας απογυμνωθεί από τις ιερές εικόνες και περικυκλωθεί από μιναρέδες, έτσι και η κοντινή νήσος Κύπρος φέρει πάνω της τα σημάδια της Οθωμανικής κατοχής.

Οι Κύπριοι χριστιανοί ζουν ακόμη με πόνο το χαμό πολυάριθμων χώρων λατρείας που για αυτούς είναι ιδιαίτερα σημαντικοί. Από το 329, όταν με τη Σύνοδο της Νίκαιας αναγνωρίσθηκε η αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Κύπρου, η νήσος αυτή είναι χριστιανική. Στον χριστιανισμό, που επιβεβαιώθηκε ξανά με τη Σύνοδο της Εφέσου, έχει τα θεμέλιά της αυτή η χώρα που το 2004 έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.: οι τοιχογραφίες των ναών της (οι τοιχογραφημένες εκκλησίες της που αναγνωρίσθηκαν ως μνημεία παγκόμιας κληρονομιάς από την Ουνέσκο, είναι μονάχα ένα μικρό τμήμα του τεράστιου πολιτιστικού πλούτου), οι ιερές εικόνες στις οικίες, τα πρόσωπα και οι καρδιές των ανθρώπων μαρτυρούν την πίστη που είναι ακόμα ζωντανή, απότοκο μιας μακραίωνης παράδοσης.

Από την άλωση της Αμμοχώστου το 1571 – δηλαδή την Οθωμανική κατάκτηση μετά από αιμοβόρες μάχες – το τρίτο σε έκταση νησί της Μεσογείου ζούσε με αντιπαλότητα την τουρκική κατάκτηση. Έχοντας απαλλαγεί από τον οθωμανικό το 1878, το πρόβλημα της τουρκικής κατοχής ξαναπαρουσιάστηκε το 1974 με την αποβίβαση Τούρκων στρατιωτών που συγκεντρώθηκαν στο βόρειο τμήμα της χώρας.

Το αποτέλεσμα αυτής της εγκατάστασης, που ενισχύθηκε το 1983, βρίσκεται κάτω από τα μάτια μας: πέραν των 170 χιλιάδων κατοίκων της Κύπρου, σχεδόν το έν τρίτο του πληθυσμού της Κυπριακής Δημοκρατίας έγιναν το 1974 πρόσφυγες στην ίδιά τους την πατρίδα, πέραν των 500 ναών, παρεκκλησίων και μονών Καθολικών, Μαρωνιτικών, Αρμενικών και Ορθοδόξων έχουν ιδιοποιηθεί η καταστραφεί.

Από το 1974, έτος της στρατιωτικής κατοχής, μέχρι και σήμερα, η Τουρκία έχει μεταφέρει πέραν των 160 χιλιάδων εποίκων στις κατεχόμενες περιοχές που ευρίσκονται στη βόρεια Κύπρο. Χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι για αιώνες πιστοί χριστιανοί, που βλέπουν να σκοτώνεται η πίστη τους με το χαμό και την ιεροσυλία που υπόκεινται οι χώροι λατρείας τους.

Η συμβίωση μεταξύ διαφορετικών κοινοτήτων δεν μπορεί να θεωρηθεί ειρηνική όταν η μία προσπαθεί να επιβληθεί στην άλλη, όταν η θρησκευτική πίστη του ενός προσπαθεί να καθυποτάξει, να διώξει η ακόμη χειρότερα να εκμηδενίσει την άλλη. Απόδειξη αυτού είναι η φωνή απόγνωσης των κορυφαίων εκπροσώπων της Εκκλησίας της Κύπρου, όπως και όλων των πιστών, που για αιώνες, και ιδιαίτερα στις δεκαετίες που πέρασαν, είδαν να χάνονται τα έργα- μαρτυρία της πίστης τους.

Η τουρκική κατοχή προσπάθησε να σβήσει πολλές από αυτές τις μαρτυρίες θρησκευτικής ευλάβειας αυτού του υπέροχου λαού. Προσπάθησαν σε διαδοχικές φάσεις, με αργά και συνεχιζόμενα κτυπήματα να διαγράψουν 2000 χρόνια ιστορίας, μα δεν μπόρεσαν να σβήσουν την πίστη η οποία μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά και είναι ακόμα σήμερα πιο ζωντανή από ποτέ στους κατοίκους του νησιού. Ότι απέμεινε, τα ερείπια, οι προσπάθειες καταστροφής των ριζών είναι προπύργια, και την ίδια στιγμή μαρτυρία, αυτής της προσπάθειας.

Από το 1974 έγινε ο διαχωρισμός, με τη βία των όπλων, ανάμεσα στις δύο θρησκείες, η οποία εντάθηκε λόγω του γεωγραφικού διαχωρισμού. Στο νότιο τμήμα του νησιού, οι Ελληνοκύπριοι αποτελούν το 95% του συνόλου, ενώ στο βορρά οι Τουρκοκύπριοι το 98%. Αυτό έγινε λόγω του διωγμού από το βορρά προς το νότο του νησιού, γύρω στις 200 χιλιάδες Ελληνοκυπρίων κατοίκων. Ιδιαίτερα στο βορρά οι περιουσίες τους έχουν δημευθεί και τα θρησκευτικά τους σύμβολα στο μεγαλύτερό τους μέρος έχουν καταστραφεί.

Όλα τα σημαντικότερα τζαμιά – στην Κερύνεια, Λευκωσία, Αμμόχωστο, Πάφο, Λάρνακα, Λεμεσό- είχαν αρχικά κατασκευασθεί ως χριστιανικές εκκλησίες που κατακτήθηκαν από τους Τούρκους και μετατράπηκαν σε τεμένη. Μα υπάρχουν και άλλα ακόμη. Αυτές που ήταν μέχρι πρόσφατα ναοί, λεηλατημένες και συλημένες, βρίσκονται σήμερα σε πλήρη εγκατάλειψη, ή χειρότερα, δεν είναι πλέον χώροι λατρείας αλλά μουσεία, ξενοδοχεία, στάβλοι, γυμναστήρια. Οι τοιχογραφίες και οι διακοσμήσεις, οι καλλιτεχνικοί θησαυροί, καταστράφηκαν ή αποτοιχίσθηκαν, πλήρως ή μερικώς, είναι η απόδειξη της οργανωμένης προσπάθειας της καταστροφής των βαθιών χριστιανικών ριζών της νήσου Κύπρου.

Σήμερα ζητείται  θρησκευτική ελευθερία, χρησιμοποιώντας όμως δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ακόμα και στους χριστιανούς θα πρέπει να δίδεται η δυνατότητα να ξαναχρησιμοποιούν τους χώρους λατρείας τους. Είναι θέμα δικαιοσύνης. Στην Κύπρο, αυτό το υπέροχο νησί με τους τόσους αρχαιολογικούς θησαυρούς και μαρτυρίες, η προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας, εκείνη η ελευθερία που από μόνη της είναι εγγυητής της πλήρους αποκατάστασης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, κρίνεται ακόμη πιο επείγουσα.